பார்வைகள்

படங்கள் : நன்றி கூகுள் & Collage taken here.

நான் காணும் கனவுகளை, அவரிடம் சொல்லும் போது, அதை ரெக்கார்ட் செய்ய சொல்லுவார். நேற்றைய கனவை சொல்ல ஆர்ம்பித்த கொஞ்ச நேரத்தில்..

 "ரெக்கார்ட் பண்ண சொன்னேனே செய்யறியா? "

"அட கேளுங்கப்பா முதல்ல.. எல்லாம் எழுதி வைக்கிறேன்ப்பா"

 "எங்க எழுதி வைக்கிற? " . "

 என் ப்ளாகில் எழுதி வைக்கிறேன்பா.. நடுவில் பேசாம கேளுங்க..அப்புறம் மறந்துப்போவேனில்ல" ன்னு விடாம கனவை முழுக்க சொல்லிட்டு தான் மறுவேலை.

ஆனா பாருங்க, சில பல மாதங்களாகவே என் வூட்டுக்காரே கனவிலும் வந்து தொலைக்கறாரு... தூங்கி எழுந்தவுடன் கனவு நினைவில் வரும் போது என்னை நானே..எகொக இது?! ன்னு கேட்டுக்க வேண்டியிருக்கு.... ஒரு மனுசனோட குடும்பம் நடத்தறதே பெரிய விசயம்..இதுல கனவிலும் விடாம துரத்தினா.. ?!

 விடாது கருப்பு ....இதோ...

*******************
எங்கோ பெரிய மலை பகுதிக்கு அழைச்சிக்கிட்டு போயிருக்கார். மலையில் ஏறுகிறோம்.

இரவில் மழை பெய்து ஓய்ந்த ஒரு காலை பொழுது, வைக்கின்ற ஒவ்வொரு காலடியும் ஈர மண்ணில் நிற்காமல் வழுக்குது..களிமண்ணாக இருக்குமோன்னு யோசனையோடு ஒவ்வொரு காலாய் எடுத்து வைக்கிறேன்.. முடியல.. கையையும் துணைக்கு வச்சிக்கிட்டு மேலே ஊன்றி ஏற முயற்சி செய்கிறேன். கை, கால்னு ஒரே சேறு பூசிக்குது.. இவர் வருகிறாரான்னு பின்னால் திரும்பிப்பார்க்க, பேலன்ஸ் போயி சொய்ன்னு வழுக்கிடுது... வழுக்கிக்கிட்டே கத்தறேன்..

"எங்கப்பா போனீங்க..இங்க தனியா நான் ஏற முடியாம கஷ்டப்படறேனே..வந்து தொலைக்கக்கூடாதா?"

ஒன்னும் பதில் வராம..நானே தவ்வி தவ்வி மேலே எப்படியோ பேலன்ஸ் செய்து ஏறுகிறேன். ..

 எங்க வெளியில் போனாலும் என்னை இப்படி தனியா விட்டுட்டு அவர் வேலைய தனியா பார்க்கறது வழக்கம் தான்..எனக்கும் இப்படி கத்தி அவரை கூப்பிடறது வழக்கம் என்பதால்..நிஜத்தில் வரும் தலைவலி கனவிலும்....

ஒருவழியாக உச்சிக்கு வந்துடுறேன்.. வந்துவிட்டோம்..இனி, "மேல நின்னு, இயற்கையை ரசிக்கனும்னு" நினைத்துக்கொண்டே அடுத்த அடி வைத்து கையையும் மலை உச்சியில் வளைத்து பிடிக்கிறேன்...சில்லென்ற தண்ணீர் கையில் பட , வைத்த வேகத்தில் கையை எடுத்து ..ஏது தண்ணீன்னு எட்டிப்பார்க்கிறேன்...
அலைவந்து அடிக்க... கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை நிரம்பி தளும்பும் கங்கை...அது அங்கே ஏதோ ஒரு பக்கத்தில் அருவியாக கொட்டுகிறது ... "ஓஓஓவென...." பேய் சத்தம்..... எதிர்ப்பார்க்காத தண்ணீர்... அலை.. தண்ணீரின் ஆழம்....அதன் சத்தம்.. பயந்துப்போய்..

"அப்பாஆஆ..இங்கப்பாருங்க ...இங்க.கங்கை.இருக்கு . இன்னும் ஒரு அடி எடுத்துவச்சா.. பிடிக்க எனக்கு ஏதுமில்ல..இதுக்குள்ள விழுந்துடுவேன்..ன்னு திரும்பி, அவரை. பார்த்து சொல்லும் போதே பேலன்ஸ் போய் கால் தடுமாறி...வந்த வழியே வேகமாக வழுக்கி கல்லிலும் மண்ணிலும் புரண்டு கீழே வந்து விழுகிறேன்.. .

தொலைவிலிருந்து இதெல்லாத்தையும் நிதானமாக பார்க்கிறாரே ஒழிய..பொண்டாட்டி மேலிருந்து வந்து விழறாளே..வந்து தூக்குவோம்னு சின்ன பதட்டம் கூட அவரிடம் இல்ல.. தூக்கக்கூடாதான்னு கேட்டா.. "எப்பதான் நீ இதெல்லாம் கத்துக்கறதுன்னு டயலாக் டெலிவரி செய்வாரு.. சரி..நான் இருக்கட்டும்.. ஒருவேள அவர் வழுக்கி விழறாருன்னு வச்சிக்குவோம்.. ஓடிப்போய் தூக்கப்போனா, "ஏன் விழுந்த எனக்கு எழுந்துக்க தெரியாதான்னு" டயலாக் டெலிவரி செய்வாரு...

எதுக்கு இவர்கிட்ட ?!! எதையுமே கேக்காம இருக்கலாம்னு முடிவு செய்யறேனே ஒழிய...வாய் சும்மா இருக்கா? இல்லயே.."ஏன் இப்படி என்னை தனியா விட்டுட்டு விட்டுட்டு போறீங்க..." ம்க்கும்.. எப்பவும் போல எந்த பதிலும் இல்லை..அலட்சியமாக ஒரு பார்வையோடு வேற எங்கேயோ போறார்... அவரை பின் தொடர்ந்து நானும் போறேன்...

அது ஒரு பெரிய கோயில்..மிகப்பழமை வாய்ந்த பெரிய கோயிலாக தெரிகிறது. பெரிய பெரிய சிற்பங்கள்..சிலைகள்னு அன்னாந்து பார்த்தபடி ஒவ்வொன்றாய் நின்று ரசிக்கிறேன்.. நின்றுவிட்டு நகரும் போது பார்த்தால்..எப்பவும் போல நம்மாளை காணல.. ஓடி ஓடி எந்தப்பக்கம் போகிறார்னு தேடி தொடர்கிறேன்.நடு நடுவில் சிற்பங்கள்...

அப்பதான் அந்த பெர்ர்ர்ர்ர்ரிய யானை சிலைகள் இருக்குமிடத்தைப்பார்க்கிறேன்.. நிஜ யானைகள் போலவே சிற்பங்கள். சிலது நிற்கின்றன.. சிலது உட்கார்ந்து, இரண்டு முன்னங்கால்களை தூக்கிக்கொண்டு சிலதுன்னு வெவ்வேறு வடிவங்களில் விதவிதமான சிலைகள்...

 அட...எத்தனை அழகா இருக்கு..இவ்ளாம் பெரிய யானை.. ஒன்னு செய்யறதே கஷ்டம் இந்த இடம் முழுக்க யானையாவே செய்து வச்சியிருக்காங்களேன்னு..ஒரு யானை சிலையின் அருகில் செல்கிறேன்... .டக்கென்று அது தன் தும்பிக்கையை தூக்கி பலத்த சப்தத்தோடு பிளறுகிறது.... அவ்வ்வ்... திடீர் சத்தத்தில் பயந்து நடுங்கி கத்தி அலறிக்கொண்டு ஓடுகிறேன்... ஓடி நின்ற இடம் இன்னொரு யானையின் கால்.

அந்த யானை கத்தாமல்...தும்பிக்கையால் எங்கிருந்தோ தண்ணீரை வாரி இறைக்கிறது.... மீண்டும் கத்திக்கொண்டே.. ".இந்த யானைக்கெல்லாம் உயிர் இருக்கு போல......இது என்னை பயமுறுத்துது.. சீக்கிரம் இங்க வாங்கன்னு கத்தறேன்" .. அந்தப்பக்கத்திலிருந்து ஒரு சத்தமும் வரல...

 அங்கிருக்கும் ஒவ்வொரு யானைக்கும் ஏதோ ஒரு செய்கையை செய்யும் படி..செயற்கை முறையில் செட்டப் செய்திருக்கிறார்கள் போலவே.. இதை மூன்றாவது யானை காலைத்தூக்கி இங்கும் அங்குமாக அசைக்கும் போது புரிந்துக்கொண்டு.. இதுங்க கிட்டக்க போகக்கூடாது , போனால் சென்சார் மூலம் தெரிந்து..ஆடுதுங்கன்னு தெரிஞ்சிக்கிட்டு தள்ளி வந்துடறேன்...


அதற்குள்ளாக இவர் வந்து, என் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு வேறு பக்கமாக சந்துபொந்துன்னு எங்கோ வளைந்து வளைந்து ஒரு குகை மண்டபத்திற்குள் போறாரு...கும்மிருட்டு...கருப்பு நிறத்தில் வழு வழுவென்ற பாறைகள், கருங்கள் தூண்கள்.. குகை மண்டபத்தை கடக்கும் போது ....லேசான வெளிச்சம் உள்ளே வர, அதைப்பார்க்கிறேன்...

அட.. ?!! மலை உச்சியில் சென்று பார்த்த கங்கை... நீலநிறத்தில்.... , சூரியனின் வெளிச்சத்தில் மின்னுகிறது.. இழுத்து செல்லும் கையை நிறுத்தி, அந்த காட்சியை அவருக்கு காட்டி... இதைத்தான் நான் அந்தப்பக்கம் போய் பார்த்தேன்னு, வியப்பு மேலோங்க சொல்றேன்.. கவனிக்கிறார்... அதான் தெரியுமேங்கற கணக்கா... வாயத்தொறக்காம திரும்பவும் இழுத்துக்கிட்டு நடக்கிறார்.. இவர் இழுத்த இழுப்புக்கு நடக்க முடியாமல், கால் வலி அதிகமாக ....

முழுச்சிக்கிட்டேன்....

*******************

பொதுவாக எனக்கு சோர்வாக இருக்கு, முடியலைன்னா, (இன்ஸ்டன்ட் எனர்ஜிக்கு) Candy ஸ்டாக் வச்சி கொடுப்பாரு, (சாக்லெட் எனக்கு பிடிக்காது அதனால் கேண்டி) தண்ணிக்கொடுத்து உக்காந்து ரெஸ்ட் எடுக்க சொல்லுவாரு...கண்டிப்பா எதாச்சும் சாப்பிட உடனே கொடுப்பாரு.... ஆனா நானு மதிக்கமாட்டேன்..வாங்கி எல்லாத்தையும் திண்ணுட்டு.. முடியாட்டியும் அதே வேகத்தோடு நடக்க ஆராம்பிச்சிடுவேன்.... உட்கார்ந்து ஓய்வெடுக்கும் பழக்கமே எனக்கில்லை.. எங்க போய் சேரனுமோ அந்த இடம் வந்தாத்தான் நிப்பேன். எப்படி உல்டாவா அவர் என்னை விடாமல் இழுத்துக்கிட்டு போறாப்ல கனவு வந்துச்சின்னு தான் தெரியல...

 **********************


அணில் குட்டி : அடுத்து சினிமா தான் எடுப்பாங்க போல...?!

பீட்டர் தாத்ஸ் : “I think we dream so we don’t have to be apart for so long. If we’re in each other’s dreams, we can be together all the time.” ― A.A. Milne, Winnie-the-Pooh 

படங்கள் : நன்றி கூகுள் ! 

தூரத்தில்
ஒரு அட்டைப்பெட்டி
உள்ளே
எனக்குப்பிடித்த பரிசுப்பொருட்கள்.. !!
ஒவ்வொன்றாய்...
வெளியே வருகிறது

ஆச்சரியம்..!
ஆனந்தம்..!

வெளிவந்தவை
என் கைக்கு வருமுன்
காணாமல் போகிறது-

பெட்டியின் அருகில் சென்று-
எட்டிப்பார்க்கிறேன்....

காலி..!!!

தூரமாய் செல்கிறேன் -
பெட்டியை என்ன செய்வது?!

கனவுகளில் கூட...
தொலைந்து போகவில்லை..



பீட்டர் தாத்ஸ் : I dream my life and My Life becomes my dream

அணில் குட்டி : பீட்டரு.. அம்மணிக்கு மவுத் பீஸ் ஆகிட்டாரு போல ?!

இப்ப குயில் கதைக்கு வருவோம். எந்த குயிலுமே தனியா சும்மா கூவுவதேயில்லை. இங்க ஒரு குயில் கூவினால், எசப்பாட்டு தொலைவில் எங்கிருந்தோ கேட்கும். அதுக்கு உடனே இவரு எசப்பாட்டு இங்கிருந்து பாடுவாரு.. உடனே அங்க.. இப்படி மாறி மாறி பாடிக்கிட்டே இருக்காங்க. இவங்க பறந்து வேற இடத்துக்கு போறவரை இந்த எசப்பாட்டுகள் தொடரும்.

அணில் குட்டி : இந்த அம்மணிக்கு 7 கழுத வயசாச்சி.. குயில் எப்படியிருக்கும்னு இபப்த்தான் தெரிஞ்சிருக்கு... ஒரு புள்ளைய பெத்து, வளத்து... அதுக்கு எந்த லட்சணத்தில் படிப்பு சொல்லி தந்திருப்பாங்கன்னு இப்ப கிரஸ்ட்டல் கிளையரா தெரிஞ்சிப்போச்சி.....

பீட்டர் தாத்ஸ் : They are my Morning alarm. With a cup of coffee I started my day with them. They dont bother me, They speak, fight n play with one other,fly fast, ask me food,  I talk with them, give them food. Cukoo sings I listen n sing back. 

உங்களின் ஐ' படம் பற்றிய FB பதிவைப்பார்த்தேன். உங்களை நான் அங்கு தொடரவில்லை என்றாலும் தோழி மங்கை' பகிர்ந்ததில் எனக்கு படிக்கக்கிடைத்தது.

ஐ' படத்தை பெரிதாக தலையில் தூக்கிவைத்துக்கொள்ள ஏதுமில்லை. இயக்குனர் சங்கர் அவர்களுக்கு சரக்கு தீர்ந்துவிட்டது, அரைத்த மாவையே அரைத்திருக்கிறார், கொச்சையான இரட்டை அர்த்த வசனங்கள் நிறைந்து, நடுவில் குழந்தைகளின் கார்ட்டூன் பட கதையை பெரிதாக்கி பார்த்தமாதிரி இருந்தது, நடிகர் விக்ரமின் உழைப்பு வீணாக்கப்பட்டிருக்கிறது...தவிர வேறொன்றுமில்லை.  .

நிற்க, உங்களின் பிரச்சனை,ஐ' படத்தில் இயக்குனர் சங்கர் திருநங்கைகளை அசிங்கப்படுத்தியிருக்கார் என்பதே.


பொட்டை' என்ற சொல், பொட்டச்சி என்பதிலிருந்து வந்தது தானே. உங்களை தான் சுட்டுகிறது என்பதை என்னால் ஏற்கமுடியவில்லை. நான் எப்போதும் என்னை /பெண்களை சுட்டுவதாகவே நினைப்பேன். பல தமிழ் திரைப்படங்களில் இப்பவும் எப்பவும் வரும் சில நடைமுறை வசனங்கள்..

"நீ ஆம்பளையா இருந்தா" - இந்த வசனம் ஒரு ஆண் இன்னொரு ஆணைப்பார்த்து கேட்பதாகவே காட்சிகள் அமைக்கப்பட்டிருக்கும். எந்த காரணி ஒரு ஆணை "அவன் ஒரு ஆண்" என்று நிரூபிக்கிறது. ?! குழந்தைப்பெற்றுவிட்டாலா? அப்படீன்னா.. குழந்தைப் பெற்றவனுக்கும் அந்த வசனம் கொடுக்கப்படுகிறதே? இந்த ஒரு வசனத்தைக்குறித்த என் கேள்விகளுக்கு இன்று வரை எனக்கு பதில் தெரியவில்லை.

அடுத்து, " நீ ஒருத்தனுக்கே (ஒரு அப்பனுக்கு) பிறந்திருந்தால்..." ஒருத்தனுக்கு பிறக்காம 10 பேருக்கா பிறக்கமுடியும் ?!! அறிவியல், மருத்துவ ரீதியாக இதையெல்லாம் இயக்குனர்கள் கொஞ்சம் யோசிக்கலாம்.. தவிர இங்கே "ஒரு தாய் ' அசிங்கப்படுத்தப்படுகிறாள்.

" உன் அம்மா ஒருத்தனுக்கே முந்தி ........" யோவ் போங்கய்யா... நீங்களும் உங்க வசனங்களும்னு சொல்லத்தோணுது.... இப்படியாக பெண்களை இழிவுப்படுத்தும் பல "டெம்ப்ளேட்" வசனங்கள் தமிழ் படங்களில் இருக்கின்றன, அவற்றை அநேகமான எல்லா முன்னணி கதாநாயகர்களும் பாரபட்சமின்றி பயன்படுத்தியும் உள்ளனர்.

இதெல்லாம் கூட விடுங்க.. தமிழ் திரைப்படங்களிலும், ஏன் இப்ப தொலைக்காட்சி தொடர்களில் "பெண்" எத்தனை மோசமானவளாக சித்தரிக்கப்படுகிறாள். பார்த்து பார்த்து பழகிவிட்டது.

ஒரு தொடரில், சாதாரண குடும்பத்து பெண் "சயனைடு" வாங்கிவந்து ஒருவரைக் கொல்ல திட்டம் போடுகிறாள்.. "சயனைடு அவ்ளோ சாதாரணமாக கிடைக்கிறதா?.. எங்க கிடைக்குதுன்னு தெரிந்தால் நல்லாயிருக்கும், இந்த கருமத்தையெல்லாம் பார்க்காமல், அதை வாங்கி குடிச்சிட்டு செத்துத்தொலைக்கலாம்.  தாய், மனைவி, காதலி, அக்கா, தங்கை, மாமியார், அத்தை, சித்தி,பெரியம்மா,ஓரகத்தி, பாட்டி, தோழி, சிறுமி ' ன்னு எல்லா கதாப்பாத்திரங்களும் மிகவும் வில்லித்தனமாக காட்டப்படுகின்றன.


நீங்க சொல்ற காதல் தோல்வியும் (நியாயமான, கண்ணியமான, உண்மையான காதல்) அதனால் அந்த பெண் வில்லியாக மாறுவதும் பலப்படங்களில் இங்கு பல காலமாக வந்துகொண்டிருக்கின்றன.

சமீபத்தில் தொலைக்காட்சியில் "நூற்றுக்கு நூறு" ன்னு ஒரு படம்பார்த்தேன். அம்மாடி... அதில் வரும் அத்தனை பெண்களும் ரவுண்டுக்கட்டி வில்லிகளாகி, ஒரு (நல்லவனுக்கு) ஆணுக்கு எதிராக மாறி அவன் வாழ்க்கையையே கேள்விக்குறி ஆக்குவதே கதை...


ரம்யா கிருஷ்ணன் - படையப்பா..?!! ஏன் இந்த படத்தில் இந்தம்மாவின் காதல் நியாயமானதும் புனிதமானதும் இல்லையா? இப்படியான குணமுடைய பெண்களுக்கு காதல் வரக்கூடாதா? அல்லது வந்தால் அதை ஆண் புறக்கணிக்கத்தான் வேணுமா?

ஷேரேயா ரெட்டி - திமுரு ?!! இதில் விஷால் அந்தப்பெண்ணை, நீயெல்லாம் ஒரு பொம்பளையாடி?! முதல்ல பொம்பளை மாதிரி நடந்துக்கோ" ன்னு அடிக்கடி பேசுவாரு... இந்தப்பெண்ணுக்கும் காதல் வரும்.. அது மிக கேவலமான வசனங்களால் மறுக்கப்படும்.

ரீமா சென் - வல்லவன் - ?!! என்னமாதிரியான ஒரு வில்லி?!

ராதிகா - ஜீன்ஸ் ?!! கணவர் நாசரை கீழ்த்தரமாக கேவலப்படுத்தும் எத்தனை எத்தனை வசனங்கள்?!

வடிவுக்கரசி - முதல்மரியாதை.. - ஸ்ஸ்யப்பா நினைச்சாவே கண்ணக்கட்டுது.. என்னா வாய்.. ?!!

சங்கீதா - உயிர் ?!! மிக மிக மோசமாக கொடூரமாக சித்திரக்கப்பட்ட ஒரு கதாப்பாத்திரம். காதலனை அடைய பெற்றக்குழந்தை மேல் கொதிக்கும் தண்ணீரை ஊற்றி காயப்படுத்தும் காட்சி அமைந்த ஒரு படம். எந்த ஒரு தாயும் செய்ய துணியாத ஒரு செயல்... இப்படியொரு கொடுமையை நிச்சயம் எதற்காகவும் எந்த தாயும் செய்யமாட்டாள், தன்னையறியாத 'மனபிறழ்வு' உடையவர்கள் கூட இப்படியான செயல்களை செய்யத்துணிய மாட்டார்கள்.

மேற்கண்டவை சில உதாரணங்கள், இதைப்படிப்பவர்களுக்கு, இதைவிட மோசமான "பெண்" கதாப்பாத்திரங்களும் வில்லிகளும் தமிழ் திரைப்படங்களில் காண்பித்துள்ளார்கள் என்பது நினைவுக்கு வரலாம்..

இப்படியே "ஆண்" வில்லன்'களும். இதற்கு எண்ணிக்கையே இல்லை. உலகத்தில் உள்ள அத்தனை கெட்ட குணங்களும், கேவலமான செயல்களும் செய்யும், கொடுரூமானவர்களாவும் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளனர். இதற்கு உதாரணங்களே தேவையில்லை. ஏன் ஐ' படத்திலும் கதாநாயகன் அத்துணூண்டு உடம்பையும் ஏகப்பட்ட பிரச்சனைகளையும் வைத்துக்கொண்டு எல்லோரையும் மிக கொடூரமான முறையில் தான் பழிவாங்குகிறார். இயக்குனர் சங்கரின் அந்நியன்' படத்திலும் மிகக்கொடூரமான தண்டனைகளைக் கொடுக்கும் கதாநாயகன் தான் வருகிறார். இந்தியன் தாத்தா; அவ்ளோ வயசாகியும் தப்பு செய்பவர்களை தண்டிக்கிறார்...

இப்படி.. யதார்த்தத்தில் நம்மால் முடியவே முடியாத, நடக்காத பல விசயங்களை சினிமாவில் காட்டிவருகிறார்கள். குறிப்பாக ஆண்/ பெண் என்ற வித்தியாசம் இன்றிதான் காண்பித்து வருகிறார்கள்.

இதில் மூன்றாவது பாலினமான நீங்கள்.... அதை யதார்த்தோடு சேர்த்துவைத்து பார்த்து கோபப்படுவது சரியா? ஆண்/பெண்/திருநங்கை எல்லாமே சமம் என்று நினைத்தால், தமிழ் திரைப்படங்களில் ஆண், பெண்ணை இழிவு படுத்தாமல் இல்லை. குறிப்பாக ஆண்களுக்குள் தகராறு என்றால் கூட வசனங்களில் "*xxxxxxxx மவனே" என்றும்.. இன்னும் தமிழில் உள்ள அத்தனை கெட்ட வார்த்தைகளும் பெண்களை குறிப்பிடுபவை/மையப்படுத்தியே அர்த்தம் கொள்பவை என்பதை நான் உங்களுக்கு சொல்லத்தேவையில்லை.

இவற்றையெல்லாம் விட, உங்களில் ஒருவரான திருநங்கை ஓஜஸ்' முழு சம்மதத்தோடு நடித்துள்ளார், அவருக்கு மொழித்தெரியாவிட்டாலும், நடிக்கும் சாரம் கூட புரியதவாரக இருக்க வாய்ப்பேயில்லை. கதாப்பாத்திரத்தை உள்வாங்கி மிக அருமையாக உணர்ச்சிகளை தன் நடிப்பில் வெளிப்படுத்தியுள்ளார். அதற்கு டப்பிங் செய்துள்ள திருநங்கை "ரோஸ்" நன்கு தமிழ் அறிந்தவர், மேலும் காதல் உணர்வுகளையும், அதனால் படும் கஷ்டங்களையும் குரலில், அழுகையில் மிக தத்ரூபமாக வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.

குறிப்பாக, 'உங்களை" என்று கொள்ளாமல், எந்த பாலினரையும் எதும் காயப்படுத்தாமல் ஒரு திரைப்படம் எடுக்க முடியுமா? அது சாத்தியமா? ஏன் தமிழ் திரைப்படங்களில் நோய்வாய்ப்பட்டவர்களையும், வயதானவர்களையும், உடல் ஊனமுற்றவர்களையும் கிண்டல் கேலி செய்யவில்லையா? நிறைய படங்களில் செய்துள்ளனர். காமெடிக்காக என்றாலும் வயது வித்தியாசமின்றி கவுண்டரிடம் எட்டி உதைவாங்கியவர்கள் எத்தனைப்பேர். ?!

ஒருதலை காதல், காதல் தோல்வி என்பது மட்டுமல்ல... வாழ்க்கையில் எல்லா தோல்விகளும், அதனால் ஏற்படும் தாக்கங்களும் நல்லதோ கெட்டதோ எல்லா பாலினங்களுக்கும் ஒன்றே. இதில் உங்களை நீங்கள் ஏன் தனிமைப்படுத்தி, சிறுமைப்படுத்தி பார்க்கிறீர்கள்.?! நீங்களும் மற்ற இரு பாலினங்களைப்போல முன்னிலைப்படுத்தப்படுகிறீர்கள் என்பதை புரிந்துக்கொள்ளுங்கள்...

போராட்டம் நடத்தவேண்டுமானால்... ஆண்/பெண்/திருநங்கைகள் ஒன்றாகக்கூடி ஒவ்வொரு படத்திற்கும் போராட்டம் நடத்தவேண்டும்.

வில்லத்தனம், கேலி, கிண்டல், கோபம், சிரிப்பு, ஆற்றாமை, அழுகை, வலி,காதல், காமம் போன்ற எல்லா உணர்வுகளும் உங்களுக்கு மட்டுமல்ல இந்த மண்ணில் பிறந்த எல்லா பாலினங்களுக்கும் பொருந்தும். இதை நான் சொல்லவில்லை... நீங்கள் எனக்களித்த கேப்பங்கஞ்சி வித் கவிதா" பதிவில் சொல்லியிருக்கீங்க...

உங்களின் கஷ்ட நஷ்டங்கள், பிரச்சனைகள், வலிகள் தெரியாமல் இப்பதிவை எழுதவில்லை. எல்லாம் தங்கள் மூலமாகவே அறிந்ததால் பிற பாலினங்களுக்கு சமமாக நினைக்க, உங்களை தயார் படுத்த முயற்சி செய்யுங்கள் என்று சொல்லவே இந்த பதிவு... உங்கள் மனதை எந்தவிதத்திலாவது என் எழுத்து காயப்படுத்தியிருப்பின்... மன்னித்து விடுங்கள்...

அன்புடன்
கவிதா

திரும்பவும் அதே தொப்பி, குட்டைப்பாவாடை காலுறை அணிந்த விமானப்பணிப் பெண்கள், இந்தமுறை பயனநேரம் 8 மணி நேரம், அதே டிவி, ஆனால் அதிகமான படங்கள் இருந்தன. அதே ஏஆர், சித்ராம்மா பாடல்கள்.  கண் விழிக்கும் போதெல்லாம் ‘நான் சிகப்பு மனிதன்’ பார்த்தேன். ஆங்கிலப்பேய் படங்கள் சில பார்க்க நினைத்து , பயமே வராததால் கடுப்பாகி... தமிழே போதும்னு முடிவுக்கு வந்தேன். 
 

அமைதி நிலைக்கு வந்த என் வூட்டுக்கார் அவனுடன் பேசியவாறே நடந்தார். அவர்கள் இருவரும் பேசுவதை கவனித்தவாறே பின்னால் நான்....

“ப்ராஜக்ட் ரிசல்ட் வராம ரொம்ப பிரச்சனைக்கொடுத்துட்டே இருந்திச்சிப்பா, இன்னைக்கு தான் ரிசல்ட் வந்துச்சிப்பா, உடனேயே  “இன்னைக்கு என் ஆத்தா பாரிஸ் மண்ணில் கால் வைக்குது, அதான் ரிசல்ட் வந்துடுச்சின்னு” ப்ராஜக்ட் ஹெட் கிட்ட சொன்னேன்ப்பா..” ன்னு சொல்லிக்கொண்டே என்னை பார்த்தான்.. .

குழந்தையின் பூரிப்பைக்கண்டு மகிழ்ச்சியை விட வருத்தம் மேலோங்கியது.. தனியாக அவன் கஷ்டப்படுவது புரிந்தது...

பாரிஸ் நகரம் இருளில் ஒன்றும் பிடிபடவில்லை... வாடகை கார் பிடிக்க நவீன் பிரஞ்சு மொழியில் பேசியது, காரினுள் ஓட்டுனரிடம் வழிசொல்லி பிரஞ்சு மொழியில் பேசியது  சந்தோஷமாகவும் பெருமையாகவும் இருந்தது. தனக்கு பிரஞ்சு மொழி கஷ்டமாக இருப்பதாக அடிக்கடி எங்களிடம் சொல்லுவான், மாறாக அவன் மிக  சரளமாக பேசியது நிம்மதியையும் தந்தது..

இருளில்....  நவீன் விடுதி நோக்கி பயணம்....

தொடரும்...

சாப்பாடு தட்டு தவிர : Images Courtesy Google - Thx

செப்டம்பர் மாதம் இங்கு வந்தோம். டிசம்பர் 20 தேதி ஆகுது. சென்னையிலேயே ரொம்ப வெளியில் எல்லாம் போகமாட்டேன்..  இங்க சொல்லவே வேணாம். மொழி தெரியாது..  கடைக்கு எப்பவும் வூட்டுக்கார் கைய பிடிச்சிட்டு போயிட்டு, அவரோட வாயாலேயே பேசி..தேவையானதை வாங்கிட்டு வந்துடுவேன்.

இதுல வூட்டுக்கார் உதவி இல்லாமல் தத்து பித்துன்னு எதையோ பேசி சேர்ந்து, தொடர்ந்து போயிட்டும் வரது டான்ஸ் க்ளாஸ் மட்டும் தான். ஜிம்'மும் வூட்டுக்கார் தான் சேர்த்துவிட்டாரு.. ஆனா அங்கவும்.. கடகடன்னு என்னிடம் பெங்காலில் பேசுவோரிடம் திரு திரு'ன்னு முழுச்சி.. "மவளுங்களா..நானும் இப்படி தமிழ் பேசினா ஒரு மண்ணும் உங்களுக்கு புரியாது" ன்னு மனசுக்குள்ள செம கடுப்பா சொல்லிக்கிட்டு, வெளியில் சிரிச்சிக்கிட்டே "முஜே பெங்காலி மாலும் நய்,ஹிந்தி பி குச் குச் மாலும், அங்ரேஜி சல்தா.. .மே யூ ப்ளீஸ் டாக் இன் இங்லீஷ்  " னு சொல்லின்னா போதும்.. அப்படியே தெறிச்சி ஓடிடுவாளுங்க !! ம்ம்ம்ம் அது! அந்த பயம் இருக்கனும் !!! யார்கிட்ட' ன்னு எஸ் ஆகி ....என் வேலைய நான் பாத்துட்டு வந்துடுவேன்.

இப்படியான தினப்படி வாழ்க்கையில், சுற்றி நடப்பவற்றை, அவர்களின் வாழ்க்கைமுறை, வரலாறுன்னு பார்க்கும் போது ..இந்தியாவில் "பெங்காலி" கள் தான் எல்லாவற்றிலும் முதன்மையானவர்கள், சிறந்தவர்கள்னு எண்ண வைக்கிறது. எந்த புதிய விசயத்தையும் இவர்கள் தான் ஆரம்பிக்கிறார்கள் அறிமுகம் செய்கிறார்கள் என்றும் தெரிகிறது. 

ஆங்கிலம் மட்டுமே இவர்களுக்கு வேற்று மொழியில்லை. ஹிந்தியும் இவர்களுக்கு பிடிப்பதில்லை.  தாய்மொழி ஒன்றை வைத்துக்கொண்டு பல விசயங்களை இவர்களால் சாதிக்க முடிகிறது என்பது இவர்களின் வலிமை.

அந்தமான் சிறையை எத்தனைப்பேர் பார்த்திருக்கிறீர்கள்..?! அங்கு சிறையில் அடைக்கப்பட்ட இந்தியர்களில் அதிகபட்சமானோர் பெங்காலை சேர்ந்தோர். நாட்டுக்காக எத்தனை துன்பத்தை அனுபவித்திருப்பார்கள் என்று சொல்லவேண்டியதேயில்லை. இப்போதும் சென்னை தவிர்த்து கல்கொத்தாவிற்கும் அந்தமானுக்கும் தினசரி விமானப்போக்குவரத்து உள்ளது.  இந்த சிறையில் இந்திய கைதிகள்  பெயர் பட்டியலில் மிக பொறுமையாக நான் தமிழர்களின் பெயர்களை தேடியதில் மூவரின் பெயர் கிடைத்தது. யார்னு கேக்கப்பிடாது. ஃபோட்டோ எடுக்கல.. பெயரும் நினைவில்லை.   3 பேர் மட்டும்னு தலையில் நல்லா பதிஞ்சியிருக்கு..!!

கவிதைகள், கலை, கலாச்சாரம், கல்வி,

"வாங்கக்கா.. நானே வந்து அழைச்சிட்டு வரேன்னு சொன்னா கேட்டீங்களா?"

"வழி தெரியாட்டி பரவாயில்ல.. நீ எதுக்கு வரனும்?! "

மாமி பின்னாலேயே வந்து வரவேற்றார்..

"மாமா எல்லாம் ஃபோன்ல சொன்னாருக்கா.. ..என்ன அனு எப்படி பிரிப்பேர் செய்திருக்க? " என்னை தோளோடு சேர்த்து அணைத்தபடி கேட்டார்.

"நல்லா பிரிப்பேர் செய்திருக்கேன் மாமா.."

மாமி... தண்ணீர் கொடுத்துவிட்டு குசலம் விசாரிக்க ஆரம்பிச்சாங்க..
மாமா ஆபிஸ் கிளம்பனும்னு சொல்லிட்டு, குளிக்க உள்ளே செல்ல, அம்மாவும் மாமியும் பேச ஆரம்பிச்சிட்டாங்க.. நான் சோபாவில் உட்கார்ந்து மாமாவின் குட்டி மகளுடன் விளையாட ஆரம்பிச்சேன்...

அம்மா... மாமியிடம்.. "என்னமா இது.. ஏன் மேல இருக்க வெண்டிலேட்டருக்கு எல்லாம் ஸ்கீரின் போட்டு வச்சியிருக்கீங்க? "

"ம்ம்க்கும்..அதை உங்க தம்பிய கேளுங்க..எதிர் வீட்டு ஆளு இங்கவே எந்த நேரமும் பாக்கறாராம்... அதும் என்னை தான் பாக்கறாராம்..அதுக்காக இந்த ஏற்பாடு.. " கடுப்பாக பதில் வந்தது..

"ஓஹோ..அது சரி.. ஜன்னலுக்கு ஒக்கே..அது ஏன் மேல வென்ட்டிலேட்டருக்கு எல்லாம் போட்டிருக்கான்.. ?!"

"ஹான் இங்கெல்லாம் ஸ்கிரீன் போட்டுட்டோம்னு, எதிர் வீட்டு ஆளு மேல மாடியில் நின்னு பாக்க ஆரம்பிச்சிட்டாராம். அதனால மேலயும் போட சொல்லி ஒரே வம்பு... "

"என்னமோ போ.. ஹால்ல சுத்தமா வெளிச்சமே இல்ல.."


"உங்க தம்பிக்கிட்ட சொல்லுங்க.. நீங்க சொன்னாவாச்சும் கேக்கறாரான்னு பாக்கலாம்..."

**************

அம்மா, மாமாவிடம் இந்த ஸ்கிரீன் விசயமா பேசல.. என் பரிட்சை விசயமா பேசிட்டு.. மதியம் கிளம்புவதாக சொல்லி, மதியம் சாப்பாடு முடித்த கையோடு கிளம்பிட்டாங்க..

மாமா அலுவலகம் செல்லும் போதே குட்டிப்பொண்ணையும் ஸ்கூலில் விட கூட்டிட்டு போயிட்டாரு...

மாமா சென்ற கொஞ்ச நேரத்துக்கெல்லாம், மாமி, அவசர அவசரமாக ஜன்னல் ஸ்கிரீனை ஒதுக்கி வைத்து, ஜன்னல் கதவை சிறிய இடைவெளி இருக்கும் படி மூடிவைத்து,  (அதாது வெளியிலிருந்து பார்த்தால், உள்ளிருந்து யாரும் கவனிக்கிறார்கள் என்று தெரியாது), ஆர்வமாக எதையோ பார்த்துக்கிட்டு இருந்தாங்க.. அவங்க முகத்தில் அப்படியொரு பரவசம்.... .....

என்ன பார்க்கறாங்கன்னு தெரியல.... எதையோ பார்க்கட்டும் நமக்கென்னன்னு நான் படிச்சிக்கிட்டே இருந்தேன்.. தீடீர்னு என் நினைவு வந்தவங்களாக என்னை திரும்பி பாத்தாங்க..

லேசாக புன்வறுவல் செய்தேன்..

என்ன நினைச்சாங்கன்னு தெரியல.. "அனு அனு... இங்க வாயேன்.. இந்த சந்து வழியா எதிர்பக்கம் அந்த மூணாவது வீட்டைப்பாறேன்.. அங்க ஒருத்தர் பிங்க் கலர் சட்டைப்போட்டுட்டு பேசிக்கிட்டு இருக்கார் இல்ல..அவரு ஒரு டாக்டர்..  இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் இறங்கி நம்ம வீட்டு வழியா நடந்து போவாரு.. .. அவர் பேசும் போது லேசா சிரிச்சாக்கூட அவர் முகம் சிவந்துடும் பாரேன்..அவ்ளோ கலரு அவர்... "

அவங்க ரகசியமாக பார்ப்பதை பார்த்து, தப்பா நினைச்சிக்க போறேன்னு,  என்னையும் அழைத்து காட்டறாங்கன்னு புரிந்தது. மாமி கூப்பிட்டும் போகாமல் இருந்தால் மரியாதை இல்லையேன்னு, சென்று பார்த்தேன்.

எதிரில் ஒரு சூப்பர் மார்க்கெட்.  எது தேவைனாலும், சட்டுன்னு ஓடிப்போய் வாங்கிட்டு வந்துடலாம்.

புது ஊர், மொழி தெரியாத இடத்தில், இந்த சூப்பர் மார்க்கெட் எனக்கு பெரியதொரு வரப்பிரசாதம். பொருட்களை நானே தேடி எடுத்து, பில் போட்டு, பணம் கொடுத்து வாங்கிவரும் வரை, யாரிடமும் வாய்த்திறக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆரம்பித்தில்"பை கொண்டு வந்திருக்கீங்களா"ன்னு பெங்காலியில் கேட்டாங்க.... நான் முழிப்பதைப் பார்த்து, சைகையில் செய்து காட்டினாங்க..  இப்ப அதுவும் இல்ல, போகும் போதே பை எடுத்துட்டுப் போயிடுவேன்.

அந்தக்கடையில்..ஒரு நாள்,

உள்ளே நுழையும் போது, பொருட்களை எடுக்கும் இடத்தில் நடு மத்தியில், வயதானவர் ஒருவர் கால் மேல் கால்போட்டு நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தார். சுருக்கமில்லாத இன்'செய்யப்பட்ட முழுக்கை சட்டை, பேன்ட், பாலிஷ் போட்ட ஷூ சகதிமாக டிப் டாப்பாக இருந்தார்.  'வாடிக்கையாளர் முடியாமலோ அல்லது  உடன் வந்திருப்பவர் வாங்கும் வரையோ  உட்கார்ந்திருக்கிறார்  போல' என்று ஊகித்தப்படி சென்றேன்.

எப்போதும் அந்த கடையில் 23-26 வயதுள்ள இரண்டு பிள்ளைகள் இருப்பாங்க. நான் பொருட்களை எடுத்துட்டு வந்து பில் போடும் வரை, என் பின்னாலேயே வருவாங்க..எதாது தடுமாறினால் உதவி செய்யலாம் அல்லது என்ன வேண்டுமென கேட்கலாம் என்றிருக்கலாம். அன்று அந்த இருவரில் ஒருவன் நான் உள்ளே சென்று பொருட்களை எடுக்கும் போது பெரியவரைப்பார்த்து அதட்டலாக... (பெங்காலியில் தான்)

"எழுந்து அவங்களுக்கு  உதவி செய்ங்க.. அவங்க தேடறதைக்கேட்டு எடுத்துத்தாங்க"

ஏனோ.....  என் கண்ணில் படும்போதெல்லாம்.. ஒரு இனம் புரியாத வேதனையை ஒட்டவைத்து கடக்கிறார்......